วันอังคารที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2551
HapPy BirthDaY
วันนี้ไปดูแฮปปี้เบิดเดย์มา..ซึ้งๆๆ
เภา : ไปซื้อของขวัญมา
เต็น : แค่เภามาก็เป็นของขวัญพอแล้ว
เภา: งั้นสัญญานะว่าจะดูแลของขวัญชิ้นนี้เป็นอย่างดี
เต็น : สัญญา
เภา : ตลอดชีวิตเลยนะ ?
เภาก็ถูกรถเมล์เขียวชนอ่าาาาาาาเส้าๆๆและเเต็นก็ดูแลเภาตลอดอย่างที่สัญญาไว้ว่าจะอยู่กับเภาจนวินาทีสุดท้าย
เวลาก็ผ่านพ้นไปจนครบหนึ่งปีพอดี..วันเกิดเต็นอีกครั้งเต็นก็ขอกับดาวและพระจันทร์ว่า...
ผมไม่ต้องการอะไรแต่ผมขอของขวัญผมคืนได้มั๊ยครับ,,โอยๆๆๆๆเส้าอ่ะประโยคนี้ๆๆๆToT
และสิ่งแรกที่เต็นอยากทำถ้าเภาลืมตาขึ้นมาก็คืออออออออออออ..ถามเภาว่าเค้าดีพอจะเป็นแฟนเธอรึยัง??
ไม่ต้องไปสืบเรยอ่า..มากเกินพอแล้วอ่าถ้ามีคัยซักคนทำแบบนี้ให้เราก็ไม่มีอะไรต้องบรรยายแล้ว
วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2551
วันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2551
เย้ๆๆๆๆ
ในที่สุดการสอบมิดเทอมก็ผ่านพ้นไปพร้อมกับความมึนเหอๆๆๆ
วันสุดท้ายสอบสี่สิบนาทีเท่านั้นแหละ..ไม่ไหวๆๆรวมเป็นวันเดียวก็ไม่ได้><
ใกล้ปีใหม่แล้วๆๆๆๆ,,เที่ยวให้สบายจัยน๊ะ^^
วันสุดท้ายสอบสี่สิบนาทีเท่านั้นแหละ..ไม่ไหวๆๆรวมเป็นวันเดียวก็ไม่ได้><
ใกล้ปีใหม่แล้วๆๆๆๆ,,เที่ยวให้สบายจัยน๊ะ^^
วันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2551
ChristmAS แล้วววววววววว
วันนี้คริสมาสต์แล้วอ่าาาาาา,,แต่มีสอบซะงั้นอ่า--->ชีวิตเดะทันตะ
อีกสองวันเท่านั้นแหละเพื่อนๆๆเราก็จะได้นอนเต็มอิ่มซักที><
สู้ตายนะทุกคนๆๆๆๆ^^
SanTa claus is cum'n tO Town
Merry X'mas jaA~*
วันเสาร์ที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2551
ปีใหม่ๆกับคนและชีวิตใหม่ๆ
เดินตามถนนผู้คนมากมายไม่มีรอยยิ้ม
หลายคนก็ดูเหน็ดเหนื่อยแต่กลับไม่เป็นตามใจที่ต้องการ
เราเองก้อน้อยใจกับชะตาตัวเองแบบนั้น
เฝ้าถามตัวเองตลอดเมื่อไหร่จะดีเหมือนคนทั่วไป
*อย่าท้อกันเลยหาทางใหม่ๆ
"ไม่ว่าปีนี้หรือว่าปีไหนต้องดีกว่าเดิม"
... หากเราล้มจนยืนเรี่ยวแรงยังมี ...
อย่าเก็บไปคิดแล้วไม่ต้องใส่ใจ
**ให้เป็นปีสุดท้ายจะไม่ยอมให้เรื่องเลวร้ายทุกทีที่เจอซ้ำๆตอกย้ำข้างในหัวใจ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าตื่นขึ้นมามองที่ปลายฟ้าแล้วค่อยลองเดินอีกครั้ง
.. ชีวิตยังมีความหวังในปีใหม่ๆ ..
เราเองก็เหงาใจจากกันคนที่มีเจ้าของ
หัวใจเคยมีคนจองแต่มาวันนี้ไม่มีแม้ใคร
เราเคยอิจฉาคนที่จูงมือเดินกันแบบนั้น
ยิ่งเห็นก็ยิ่งโดดเดี่ยวไม่มีใครเหลียวมามองฉันเลย
วันอังคารที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2551
My LiFe will b good
ใครคนหนึ่ง คนนั้น
ในวันหนึ่ง วันนั้น
เคยผูกผันกัน ซะมากมาย
เพราะวันที่ห่างเหิน มันก็เริ่มห่างหาย
เพียงแค่เพราะเราไม่เจอะกัน
...ไม่เรียกร้องให้กลับมา...
..หรือว่าผลักใส..
...หรืออะไรทั้งนั้น...
..เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น..
...รู้ว่ามันไม่ไปไหน...
แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนั้น
,,ในภาพทรงจำสีจางจาง,,
เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง
บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป
... ไม่เรียกร้องให้กลับมา ...
.. หรือว่าผลักใส หรืออะไรทั้งนั้น ..
... เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น ...
.. รู้ว่ามันไม่ไปไหน ..
แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนั้น
ในภาพทรงจำสีจางจาง ... ในความทรงจำสีจาง
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
ปีใหม่ใหม่
MY FriEnd
คลังบทความของบล็อก
AbouT nutan ka
- NuTaN
- Thanittha Manarojkij นางสาวธนิษฐา มานะโรจน์กิจ เลขที่ 44 ID:5136045832 นิสิต คณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ชั้นปีที่ 1